Cienka granica pomiędzy kobietą a bestią w dwudziestym wieku.

Pierwszy wpis spotkał się z naprawdę ciepłym przyjęciem, dodatkowo zaproponowano temat moich przemyśleń w kwestii II wojny światowej. 

Krótka jazda obowiązkowa w temacie:
II wojna świata miała miejsce od września 1939 do września 1945 roku (września - koniec walk na wszystkich frontach, nie tylko europejskim).
Rozpętał ją Adolf Hitler na spółkę z Józefem Stalinem nie Franek Dolas (bohater filmu ,,Jak rozpętałem II wojnę światową).
Holocaust - ofiara całopalna w wolnym tłumaczeniu. Pogrom Żydów czasach III Rzeszy, do którego dostosowano obozy koncentracyjne (pierwsze obozy w historii odnotowano pod koniec XIX w. na Kubie, zakładał je hiszpański rząd) oraz utworzono obozy śmierci.
                                                  
                   

                                        Mapa obozów koncentracyjnych oraz obozów zagłady.


To był podstawowe fakty. Nie o tym dzisiaj mowa, pragnę Was zabrać w zupełnie inny zakątek historii tego czasu.
Słysząc Oświęcim, Majdanek, Dachau czy którąkolwiek z nazw obozów widzimy przed oczami silnego Aryjczyka, 180 centymetrów, atletyczne ciało wbite w idealny mundur SS. Niewiele osób ma na myśli kobietę, mówiąc SS ( nie były członkami formacji SS, wyłącznie obsługą owej - nie przeszkodziło im to w pobiciu męskich funkcjonariuszy o głowę jeżeli chodzi o brutalność.)

Życie niemieckiej kobiety w czasie trwania wojny było trudne. Wobec utraty możliwości wykonywania większości zawodów i kształcenia się rozpoczęły poszukiwanie alternatywnej drogi zarabiania. Ogłoszenia mówiące o łatwej i państwowej pracy na chwałę uwielbianego przez kobiety wodza, zakwaterowanie i szkolenia przyciągały. Płaca zależna od stanowiska, umundurowanie. Wszystko kusiło, nęciło i pozwoliło nam zapamiętać na wieku kilka kobiet. 
Poniżej krótka opowieść o dwóch.
Najpopularniejsza strażniczka, kochanka doktora Mengele nosiła pseudonim Pięknej Bestii. Irma Grese, młoda i piękna dziewczyna nie radziła sobie z nauką - nie była w stanie ukończyć kursu dla pielęgniarek, kiedy z pomocą przyszedł znajomy kierujący ją na kurs dla strażniczek więziennych w Ravensbruck (obóz żeński). W pracy uznawano ją za przykład strażniczki - twardej, nieustępliwej i brutalnej. Do ulubionych zajęć w pracy zaliczała okładanie więźniarek swoim ozdobnym pejczem (pejcze były zakazane, jednak jej uchodziło to względnie na sucho), strzelanie do więźniarek oraz jej specjalność - związywanie rodzącej kobiety i oglądanie je agonii. Dlaczego?
Otóż panienka Irma była nieszczęśliwa - jej mama się zabiła, ukochany zmarł a kolejni kochankowie czy też kochanki (była biseksualna) traktowali ją wyłącznie jak prześliczną zabawkę. Brak wykształcenia, nieszczęścia życiowe oraz indoktrynacja nazistowska zrodziły Irmę. A co zrodziło naszą kolejną przyjaciółkę - Ilse Koch? 
Pani Ilse znana jest każdemu jako wytwórca abażurów z ludzkiej skóry (koniecznie z tatuażami) oraz rozbuchana erotycznie brutalna oraz zachłanna żona wcale nie spokojniejszego męża, który dał jej pracę - był albowiem komendantem w obozie Buchenwald. Pieniądze, ogromne pieniądze - nikt z nas nie potrafi sobie wyobrazić, jakie bogactwo przechodziło przez obozy koncentracyjne. A kobiety, nie oszukujmy się - lubimy świecidełka. Prawda - z obozu zabierać nie można, co od Żydka miało iść na wojnę. Jednak pracownicy kanady (segregowanie bagaży) potrafili podkradać różne przedmioty lub pieniądze i przekupować nimi strażniczki.
Dla obu Pań, jak opowiada wiele źródeł, z którymi pracowałam, obozy były darmową agencją towarzyską - mnogość potencjalnych partnerów, zarówno katów jak i katowanych była oszałamiająca. Obie z Pań - miały duże potrzeby. Kolejny plus obozów.
Zarówno Irma jak i Ilse zostały po wojnie powieszone na mocy wyroków sądowych za zbrodnie przeciwko ludzkości.

Strażniczki pracujące w obozach koncentracyjnych, rok 1945. Nie wszystkie, oczywiście. Są to kobiety, znajdujące się na terenie obozu Bergen - Belsen w czasie wyzwalania więźniów.

   

Tak jak widać - pierwszy poważny wpis Taltosa. W razie pytań zapraszam;
Ask

                         Rozmowa prywatna, chęć zaobserwowania:
                                                   Facebook